ละเลมในความรู้สึก(ตัวเอง)

ทุกคนอยากเป็นสุข แต่การจะเป็นอย่างนั้นได้

แรกสุด เขาต้องเข้าใจว่า "ความสุข" คืออะไร

ฌอง-ฌาคส์ รูสโซ

เปิดด้วย คำกล่าวของ ฌอง-ฌาคส์ รูสโซ นักปรัชญาสังคมชาวสวิส

ความสุขคือการปลดปล่อยทุกส่ิง ละทิ้งอดีต ไม่คาดหวังในอนาคต

หยุดเพื่อเริ่ม มองตัวเอง เข้าใจตัวเอง เพราะความสุขเป็นโครงสร้างสังคม

เราต่างแสวงหามัน อย่างปกปิดหรือโดยเปิดเผย และเมื่อค้นพบ

ความสุขแล้ว หล่อเลี้ยงมันและคงมัน ไว้คือความต้องการพื้นฐานของชีวิต

ซึ่งถ้าปราศจากมันแล้ว ชีวิตจะอับเฉา โง่เขลา เหงาหงอย

และไร้ความหมาย ตามความเข้าใจและการตีความ

จากการเดินทางกลับบ้านในปลายเดือนสิงหาคมเป็นช่วงของฤดูฝน

ที่โปรยปราย ทุกอย่างชุ่มฉ่ำ ต้นไม้เขียวขจี จากเส้นทางเชียงใหม่

ปลายทางตะหานหิน ผ่านเส้นทางที่คุ้นเคย แต่ครั้งนี้ได้ต่างออกไป

จากทุกครั้งที่ผ่านมา บรรยากาศรอบๆ ที่ชุ่มฉ่ำจากเม็ดฝนที่โปรยปราย

ทำให้สิ่งแวดรอบริมข้างทางเผยชีวิตชีวาสดใสเป็นพิเศษ

หมอกลอยเอื่อยเรียบช่องเขา ใบไม้พลิ้วไหวยามต้องเม็ดฝน

ลมเย็นที่ผ่านช่องกระจก บทเพลงเนื้อหาและทำนองโดนใจ

แสงแสดยามเย็นช่วงตะวันลับขอบฟ้า ความสลัวบังเกิดเห็นจุด

ของแสงไฟประดิษฐ์ บ้างหยุดนิ่ง บ้างเคลื่อนไหวเป็นเส้นสาย

นั้นทำให้เกิดเป็นความสุขผ่านการละเลมบรรยากาศของโลก

หากมองสิ่งรอบตัวสักนิดก็จะพบว่ารายละเอียดของความสุข

แทรกแฝงตัวอยู่ในทุกสรรพสิ่ง

ขากลับในเช้าวันรุ่งขึ้น ผ่านการเดินทางโดยรถไฟ จากสถานีตะพานหิน

ไปสถานีเชียงใหม่ นั้นทำให้ตัวเองมีเวลาที่จะสังเกตุ คิด ทบทวน

เรื่องราวมากมาย ได้อ่านหนังสือจากรุ่นพี่

ที่ชื่อว่า “อิสระภาพเกิดขึ้นเมื่อคุณไม่รู้ (Freedom From The Known)"

โดย จ.กฤษณมูรติ

ได้มองธรรมชาติผ่านช่องหน้าต่างรถไฟ เห็นต้นไม้ สัตว์ คน เมือง สังคม

แล้วปล่อยใจไปกับตัวหนังสือและจินตนาการ ...

"ต้องใส่ใจอย่างเต็มที่ต่อโครงสร้างทั้งหมดของความสุขเพลิดเพลิน

มิใช้ตัดความสุขเพลิดเพลินออกไปอย่างที่พระหรือนักบวชกระทำ

แต่ต้องเป็นการมองเห็นความหมายและนัยทั้งหมดของความเพลิดเพลินนั้น

และคุณจะมีปีติสุขอย่างมากในชีวิต" จ.กฤษณมูรติ